Boże Narodzenie – okres nadziei i miłości.

Okres świąt Bożego Narodzenia. Cała Polska żyje nadzieją... Kolejki w kościołach przed konfesjonałami – ludzie troszczą się o duszę. Przedświąteczna gorączka, tłumy w sklepach, zakupy – trzeba pomyśleć o najbliższych, o najdroższych. Miasta i miasteczka też przygotowują się do powitania Zbawiciela: choinki, lampki, girlandy i inne ozdoby. Innymi słowy, wszystko, nawet pewne kłopoty sprawiają przyjemność, przyjemność oczekiwania. Pomimo to w tym roku Zarząd Główny PKOT „Odrodzenie” zorganizował i przeprowadził aż trzy imprezy świąteczne.

Na Ukrainie jest inaczej. Prawosławne Święta są opóźnione o dwa tygodnie. A więc 25 grudnia jest dniem pracującym. I dlatego misterium Narodzenia Jezusa jest przeżywane nieco inaczej.

Tradycyjnie obchody rozpoczęły się o godzinie 12 w noc z 24 na 25 grudnia Mszą Świętą w kościele pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Marii Panny. Pasterkę celebrował ksiądz-proboszcz Zdzisław Zając. Nawet tak późna godzina nie przeszkodziła wiernym zebrać się w świątynie, żeby podzielić się radosną nowiną z braćmi we Chrystusie: Chrystus się rodzi!!!

Boże Narodzenie przypadło na piątek, co pozwoliło właśnie w tym dniu zorganizować aż dwie imprezy.

Pierwsza odbyła się po południu w kafejce dla dzieci, a więc była zorganizowana właśnie dla tej kategorii wiekowej. Dzieciaki z sierocińca i członków organizacji wzięli udział w licznych zabawach i konkursach, przygotowanych przez zawodowych fachowców, pracujących w kafejce „Łakomka”. Więc pomimo poczęstunku były również tak zwane 'momenty wychowawcze'.

Z kolei trudno było wymagać od artystów (nie Polaków) jakichś wzmianek o tradycjach katolickich i polskich. Dlatego podopieczni z Domu Dziecka sami przygotowali krótki program artystyczny, przedstawiający scenę Narodzenia Jezusa w Betlejem. Organizatorzy ze strony „Odrodzenia” przeprowadzili konkurs polskich i ukraińskich kolęd. Każdy uczestnik został wyróżniony upominkami. Na końcu dzieci otrzymały prezenty Bożenarodzeniowe. W tym roku sponsorami były: Stowarzyszenie „Wspólnota Polska”, Berdiański Uniwersytet Managementu i Biznesu, oraz Firma „Point”.

Impreza dla dzieci w kafejce odbyła się po raz drugi i spodziewamy się, że stanie się cykliczną, odbywającą się kilka razy w roku z okazji Dnia Solenizanta i innych świąt. Chodzi przede wszystkim o dzieci z sierocińca, dla których świat zewnętrzny często się ogranicza przestrzenią kompleksu budynków domu dziecka i terytorium przyległych. Do roku 2009 wszystkie imprezy, jak również i zajęcia języka polskiego, organizowane przez PKOT „Odrodzenie” odbywały się w Domu Polskim. Po udanych obchodach Dnia Solenizanta we wrześniu 2009, które odbyły się we wspomnianej kafejce-cukierni, zauważyliśmy na twarzach dzieci wielkie zainteresowanie, zdziwienie i nawet zaskoczenie, wywołane faktem, że znajdują się w miejscu, niedostępnym dla nich. Byliśmy wzruszeni i z trudem ukrywaliśmy łzy na oczach. Nie ważne były dla nich łakocie i słodycze, zachwycała atmosfera, interier i kelnerzy, obsługujące Ich!!!

Już po imprezie dzieciaki udały się do Domu Polskiego, gdzie im zostały wręczone dary (odzież i obuwie zimowe) ufundowane przez Konsula Generalnego RP w Charkowie Grzegorza Seroczyńskiego. Warto wspomnieć, że ta placówka dyplomatyczna, z inicjatywy Konsula Michała Żórawskiego, sprawuje opiekę nad wychowankami domu dziecka w Berdiańsku już od ponad ośmiu lat.

Wieczorem tego samego dnia na uroczystościach w Domu Polskim zebrali się członkowie „Odrodzenia”, sponsorzy miejscowi i przedstawiciele władz lokalnych.

Wyglądało wszystko według tradycji i zwyczajów polskich. Atmosfera jak najbardziej życzliwa, ciepła, towarzyska. Dzielenie się opłatkiem i dużo-dużo życzeń. Przyjęcie ufundowali nasz dawni sponsorzy: Berdiański Uniwersytet Managementu i Biznesu i Firma „Point”. Ale polskie panie-gospodynie również przygotowały tradycyjne polskie dania. Nie zbrakło ani karpia, ani bigosu, ani placków.

Parę dni później na spotkanie opłatkowe zebrali się członkowie Polonijnego Koła Lekarzy i Polskiego Związku Naukowców. Była to okazja również dla omówienia problemów zawodowych i perspektyw na rok przyszły.

Niestety nie wszyscy mogli uczestniczyć w tych spotkaniach. Wiek i stan zdrowotny dają się w oznaki. Ale o nich nie zapomnieliśmy, dla osób starszych były zakupione i rozdane prezenty (zestawy żywnościowe i świece-cegiełki Caritas). Naszym zdaniem, to była nie tylko pomoc, a przede wszystkim to pamięć o rodakach.

Pomimo że był to rok kryzysy, takich radosnych i ciepłych świąt w Domu Polskim jeszcze nie było!